Tekst: Jasmine Groenendijk Fotografie: Marijn Scheeres

Hechte vrienden Khaled Al Shareef (35, uit Syrië, woont in Delft) en Jilly van den Ameele (77, uit Terneuzen) gaan samen regelmatig op culturele én culinaire ontdekkingstocht.

Hoe ontstond jullie vriendschap?
Jilly: ‘Zes jaar geleden ontmoette ik Khaled in het asielzoekerscentrum in Terneuzen, waar ik vrijwilligerswerk deed als juridisch begeleider. Khaled sprak goed Engels en begon te tolken voor mij. Wat mij opviel, was dat hij zo ambitieus was. In Syrië werkte hij als natuurkundedocent; in Nederland wilde hij zich verder ontwikkelen en een masteropleiding volgen. Met plezier hielp ik hem waar ik kon.’
Khaled: ‘Mister Jilly beantwoordde mijn honderden vragen altijd met een glimlach. Met sommige mensen heb je gewoon een klik. Wij verschillen op veel vlakken: ik ben moslim, hij christen en onze culturen en leeftijden liggen ver uit elkaar. Maar er is geen muur tussen ons; wij kunnen overal over praten.’
Jilly: ‘Er is wederzijds respect en vertrouwen. In mijn dertig jaar vrijwilligerswerk bij VluchtelingenWerk Nederland is Khaled de enige met wie ik een hechte vriendschap heb opgebouwd. We beschouwen elkaar als opa en kleinzoon.’

Wat ondernemen jullie samen zoal?
Jilly: ‘Vrij snel nam ik hem mee naar een klassiek concert en naar verschillende steden en musea. In Rotterdam liet ik hem de haven zien en vertelde hem over het bombardement. Ik probeer Khaled een brede algemene ontwikkeling van de Nederlandse samenleving mee te geven.’
Khaled: ‘Dat opa – zo noem ik Jilly nu – uitgebreid over de Nederlandse geschiedenis vertelt, is voor mij leerzaam om de cultuur te leren begrijpen. En heel leuk. In Syrië maken we geen culturele uitstapjes. Ik ging nooit naar concerten of musea. Het begrip vrije tijd kennen we niet in Syrië; daar werk je twaalf uur per dag. Op de dag dat we niet werken, gaan we naar de moskee en verzamelen we met familie bij een van ons thuis.’ 

Jilly, krijg jij andersom iets mee van de Syrische cultuur?
Jilly: ‘Zeker, we praten veel over hoe de maatschappij daar is ingericht. En Khaled kookt weleens voor mij. In 2016 nodigde ik hem uit om samen met mijn familie Pasen te vieren. Hij bood aan om Syrisch voor ons – vijfentwintig man – te koken.’
Khaled: ‘Ik heb verschillende typisch Syrische gerechten gemaakt; kip met aardappel uit de oven, rijst en salades met komkommer en tomaat. Iedereen vond het heel lekker.’
Jilly: ‘Een heel rijke ervaring. Andersom neem ik als ik naar Khaled ga Nederlands eten mee; erwtensoep, asperges, stamppotjes. In speciale winkels haal ik halalproducten.’
Khaled: ‘Nederlands eten is meestal gezonder dan het Syrische eten, maar niet per se lekkerder.’

Welke plekken willen jullie nog samen ontdekken?
Jilly: ‘Als het ooit kan, wil ik samen naar Syrië. Dan kan Khaled míj rondleiden. In Nederland wil ik hem nog meenemen naar Friesland, om te laten zien waar mijn overleden vrouw vandaan kwam. En nog zo veel andere plekken. Ik moet nog lang blijven leven en gezond blijven.’
Khaled: ‘We willen nog samen naar Kamp Westerbork en verschillende steden bezoeken. Waar ik nu het meest naar uitkijk, is dat opa erbij is als ik binnenkort mijn masterdiploma Duurzaamheid en Technologie in ontvangst neem.’