Wilden Bobs kinderen niet slapen toen ze klein waren? Dan had hij een truc die altijd werkte: hij zette ze in hun zitje achter in zijn eend en reed rondjes door de buurt. Door het geronk van de motor waren ze zo vertrokken.

Maar niet alleen daarom heeft de eend een speciaal plekje in zijn hart: ‘De 2CV is het toppunt van simpelheid, er zit een vrolijk koetsje omheen, en die klapramen en het open dak zijn onbetaalbaar.’ 

Verschillende eenden passeerden de revue in Bobs leven. Zijn moeder reed een eend, zijn eerste eigen auto was een eend en de eerste vakanties gingen per eend – ‘Vier dagen onderweg naar Spanje of Portugal over slechte wegen’.

Zijn huidige 2CV Transat kocht hij in 1995 voor 3.500 gulden: ‘Ik zag ’m te koop staan langs de weg en vond ’m meteen leuk. Deze uitvoering zag je niet veel. Het is wel een roestgevoelige serie, maar dit exemplaar was nog heel behoorlijk. De deuren, motorkap en achterklep zitten nog in de originele lak.’

En zo reed Bob 24 jaar lang tevreden rond in zijn eend. Hij gebruikt de auto voor ritjes in de omgeving. Voor langere stukken heeft hij een andere auto.

‘Een paar jaar geleden merkte ik dat ik steeds moeilijker meekwam in het verkeer, de acceleratie van mijn eend was drie keer niks. Het motortje werd ook minder. Waarom bouw ik ’m niet om naar een elektrische auto, dacht ik toen. Dat gaf mijn autohobby een volledig nieuwe invulling.'

‘Als monteur van de oude stempel had ik amper met elektronica gewerkt in een auto. Die uitdaging ging ik graag aan. Ik zocht een bedrijf dat onderdelen leverde en mij bij kon staan met raad en daad, indien nodig. Zij hadden een gids waarin uitgebreid beschreven stond wat ik moest doen.

In de weekenden dook ik mijn garagebox in. Zonder tijdsdruk, als-ie af was, was-ie af: ik heb er vier jaar over gedaan.’

De rest van de auto restaureerde Bob zelf, op het spuit- en laswerk na. Het sleutelen kreeg hij noodgedwongen in de vingers als student:

‘Mijn eerste eend kocht ik voor 25 gulden, daarna was mijn geld op om ’m verder te kunnen onderhouden. In mijn weekenden en vakanties werkte ik bij een Citroënspecialist en leerde alles over autotechniek. Dat vond ik zo leuk, dat ik besloot er níét mijn beroep van te maken. Want dan had ik geen hobby meer. Beroepsmatig houd ik me met iets heel anders bezig: ik ben docent taalkunde.’

Stap één was alles wat bij de oude motor hoorde, eruit halen en de kale auto vervolgens weer opbouwen.

‘Het eerste wat erin ging, was de elektromotor, het belangrijkste onderdeel. Dat was eigenlijk heel makkelijk: erin schuiven en klaar. Een vriend die goed kan lassen maakte een onderstel waarop ik de accu's en omvormer kon monteren. Ik heb er vijf Tesla-accu’s in gebouwd. Je zou het niet zeggen, maar die eend van mij is eigenlijk een simpele uitvoering van een Tesla.’ 

In totaal ging er 65 kilo uit en daar kwam 150 kilo aan materiaal voor terug, de accu’s wegen het zwaarst: 25 kilo per stuk.

‘Ik heb zoveel mogelijk intact gelaten, er zitten geen rare gaten in. De kabels lopen bijvoorbeeld door een pvc-buis op de plaats waar de uitlaat zit. Als het zou moeten, kan ik ‘m weer ombouwen naar een klassiek model.’ 

De ombouw kostte € 20.000. ‘Een best bedrag. De tweedehands accu’s waren € 5.000 bij elkaar. De omvormer ook zoiets. De elektromotor liet ik speciaal op maat maken voor mijn eend, voor € 2.500. En zo waren er nog allerlei kostenposten van klein materiaal.

Tsja, voor de centen hoef je dit niet te doen, maar ik vind het mijn geld waard. De actieradius is honderd kilometer en de acceleratie is veel beter. Als ik naast een Volkswagen Golf sta bij het stoplicht, rijd ik minstens zo hard weg.’ 

‘Daarnaast wil ik van de fossiele brandstoffen af. Thuis ben ik ook bezig met een warmtepomp en zonnepanelen. Er liggen er zelfs vier op het dak van mijn garagebox, zodat ik gratis kan laden. Leuk toch?’

‘De eerste keer dat ik met mijn elektrische eend naar de apk-keuring reed, had ik er vier jaar niet in gereden. Ik was een beetje huiverig. Achteraf nergens voor nodig: hij kwam er glansrijk doorheen. De keer daarop ook.

Mijn eend heeft amper onderhoud nodig: ik hoef geen olie te verversen, geen bougies te vervangen, hij rijdt gewoon. Al twee jaar. Mijn intentie is om er zo lang mogelijk in te blijven rijden.’ 

En dat karakteristieke geluid van de oude motor?

'Als ik terugdenk aan die lange vakantieritten waarbij we moesten schreeuwen om elkaar te verstaan en met een beetje geluk konden raden welke plaat er op de radio werd gedraaid… dan is die rust nu toch vooral een groot voordeel. Ondanks dat we het gezellige eendgeluid moeten missen.’

Vraag aan de ANWB Experts
Is ombouwen naar elektrisch aan te raden? →

ANWB-wegenwacht Tymon over omgebouwde klassiekers

Wegenwacht Tymon Kanters stamt uit een echte ‘Wegenwachtfamilie’ en zit zelf sinds 2009 in het vak.

‘Een eend komen we seizoensgebonden nog wel eens tegen: contactpunten ingebrand, bougiedraad uit de cilinder gebroken, contactslot kapot, een bobine die nog maar aan één kant zijn werk doet… allemaal dingen waar we als wegenwacht prima mee overweg kunnen. Maar wat als al deze dingen niet meer op een 2CV zitten? Dan denk ik dat we deze niet snel met pech zullen tegenkomen! 

Petje af voor Bob, want er komt echt wel wat bij zo’n ombouw kijken. Behalve passen en meten waar je alle onderdelen moet laten, is het minstens zo belangrijk dat alles deugdelijk bevestigd is, de bekabeling correct geïsoleerd is en alles ook afgezekerd is. Er wordt met serieus hoge voltages gewerkt in dit beestje. 

Voordat de elektrische auto gemeengoed werd bij autofabrikanten, waren er meerdere ombouwers van nieuwe auto’s in Nederland. Tegenwoordig worden er geen auto’s meer in grote aantallen omgebouwd, omdat bijna elk merk wel een elektrische auto in zijn gamma heeft. Klassiekers daarentegen, dat blijft een interessante markt!’

Ben jij ook trots op jouw voertuig? Geef je op voor deze rubriek via kampioen@anwb.nl