Vakken vullen, kassa draaien, ‘krantjes lopen’, afwassen, bedienen, spuitcabines schoonmaken: Marijke deed het allemaal, totdat ze de € 2.100 had waarvoor haar gedroomde Volkswagenbusje op Marktplaats stond. Zo’n zelfde T3 als haar ouders hadden.  

Dat het op z’n vriendelijkst gezegd een opknappertje was, was des te leuker. Klassiekers opknappen is zeg maar echt een familieding.

‘Vroeger hielp ik in vakanties mijn opa bij het opknappen van oldtimers, iets waar hij altijd mee bezig was. Mijn vader is schilder en handig met houtwerk. Eerder knapten we met z’n drieën een oude Kever op. Toen we mijn Volkswagenbusje ophaalden – met een geleende autoambulance, zo slecht was-ie eraan toe – zeiden we meteen tegen elkaar: “Hier kunnen we iets van maken.”’

‘De bus was helemaal kaal, zelfs de motor ontbrak. Er zaten rotte stukken bij de grill en op de schuifdeur. Op de bekende plekken, zoals de dakgoten en laskieren, roestte het. In de flanken aan de buitenkant zaten gaten: daarin had de eerste eigenaar, een boswachter, ooit lampen gezet om het pad te verlichten.

Een van de weinige dingen die wel in de bus zaten, sloopten we eruit: de banken. Op Marktplaats kocht ik een origineel camperinterieur uit een andere T3, dat mijn vader passend maakte. Inclusief koelkastje, tweepits-gasfornuis en wc’tje. 

Mijn opa zocht de onderdelen die misten of vervangen moesten worden en bouwde die in, zoals de remmen en motor. Ik assisteerde, haalde onderdelen of ging aan het werk om geld te verdienen voor nieuwe spullen. 

De restauratie kostte uiteindelijk nog eens € 8.000.’ 

‘De oranje lak was nog de originele kleur uit de fabriek en heb ik binnen doorgetrokken. Voor het interieur vond ik een seventies-look wel passend. Ik bekleedde de deurpanelen bruin en hing gordijntjes met van die oranje en bruine figuren op. Op Marktplaats kocht ik seventies-servies en pannen.  

Zelf rijd ik ook in stijl, met oranje accenten in mijn kleding en flared broeken.’

‘Na anderhalf jaar klussen was mijn camper klaar. Samen met mijn vriend ben ik ermee naar Tsjechië, Oostenrijk, Slovenië, Italië en Denemarken geweest. Dat ging probleemloos, bergopwaarts kregen we wel een stoet van auto’s achter ons aan.  

Het enige pechgevalletje was dat de ruitenwissers het begaven in de stromende regen. Die heb ik zelf gemaakt, ik heb altijd gereedschap mee.  

Inmiddels heb ik een opleiding tot automonteur gevolgd en werk ik bij een garage die klassiekers restaureert.’

Tips van Tymon

Wegenwacht Tymon Kanters stamt uit een echte ‘Wegenwachtfamilie’ en zit zelf sinds 2009 in het vak.

‘Duitse degelijkheid! Niet voor niets hadden zoveel bedrijven een T3 als werkpaard. In het huidige verkeersbeeld kan-ie niet echt meer meekomen, maar vroeger ging alles een tandje trager.

Waar moet je op letten als je met een camper op pad gaat? Oudere campers zijn vaak langzamer dan het overige verkeer: accepteer en anticipeer. Niets erger dan het beestje zo op zijn staart trappen dat de motorkoeling in het nauw komt en de lagers er wellicht aan gaan.

Zorg dat alle vloeistoffen op peil staan en kijk naar de leeftijd van de banden: je bespaart een hoop leed – lees: klapband door droogtescheurtjes – als je je camperbanden na 6 jaar vervangt.  

Houd met name in de bergen het toerental hoger, door een versnelling lager te kiezen. Zo gaat de ontbrandingstemperatuur in de cilinder omhoog, komt er minder roet vrij bij de ontbranding en kan je roetfilter dit op normale manier wegwerken.’ 

Ben jij ook apetrots op jouw voertuig? Geef je op voor deze rubriek via kampioen@anwb.nl