Tekst: Jasmine Groenendijk Fotografie: Marijn Scheeres

Joanne Wissink (50) en Claar Talsma (51) uit Amsterdam gaan (bijna) ieder weekend op mini-expeditie in Nederland. ‘Bij slecht weer is het makkelijker om een avontuur te beleven. Dan is het overal rustiger.’

Wat is dat precies, een mini-expeditie?
Claar: ‘Een avontuurlijke tocht in het klein. Dat kan heel kort en dicht bij huis zijn. Als er maar een expeditie-element in zit, zoals slapen in een hangmat of de hoogste top van Noord-Holland beklimmen. Eigenlijk is het gewoon buitenspelen.’ Joanne: ‘Het liefst gekoppeld aan een overnachting in de natuur. Zo kampeerden we in De Wieden op een plek waar we alleen met onze kano konden komen.’

Hoe ontstond deze traditie?
Claar: ‘Vijf jaar geleden kwamen we zo relaxed terug van een vakantie in Noorwegen, dat we besloten ieder weekend op avontuur te gaan. Zo konden we dat vakantiegevoel het hele jaar door vasthouden. Met succes: het voelde alsof we altijd buiten waren en tussendoor terugkwamen om te werken.’
Joanne: ‘In dat jaar schreven we ons boek ‘Mini Expedities’. In totaal hebben we tachtig nachten gekampeerd in Nederland en België. Vaak pikten we onze zoon Fosse vrijdagmiddag op van het schoolplein en stapten rechtstreeks op de trein.’

Zijn jullie inmiddels kampioenen tas inpakken?
Claar: ‘Onder ons bed staat een kist met kampeerspullen; daar plukken we redelijk snel alles uit. We nemen zo min mogelijk mee, want vaak gaan we wandelen of fietsen.’
Joanne: ‘We maken wel altijd ruimte voor koffie en een espresso-potje. Dat is zo’n mooi moment: ’s ochtends je tent openritsen en in je slaapzak een kopje koffie drinken terwijl je naar buiten kijkt.’
Claar: ‘Vers eten is ook belangrijk, dan maar extra gewicht. Soms maken we boven een vuur een stoofpotje.’ 

Zijn jullie bikkels?
Joanne: ‘Ik zeker niet.’
Claar: ‘Zij heeft het altijd koud. Als we winterkamperen ligt zij met muts, handschoenen en dikke sokken aan in bed.’
Joanne: ‘Het moet wel leuk blijven. Mini-expedities zijn geen extreem lange of zware tochten. Sterker: als je de hele dag hebt gewandeld, heb je geen energie over om in een meertje te zwemmen of in een boom te klimmen. En dat zijn juist de onverwachte avonturen waar het om gaat.’
Claar: ‘En we zijn hier niet op de Noordpool, hè. Het is niet levensbedreigend wat we doen. Natuurlijk worden we soms chagrijnig omdat we honger hebben of wanneer het koud is en regent. Maar ook al is alles nat; de volgende dag kunnen we thuis douchen en droge kleren aantrekken.’
Joanne: ‘Bij slecht weer is het makkelijker om een avontuur te beleven. Dan is het overal veel rustiger. Het is veel avontuurlijker om een koude verlaten zee in te rennen, dan om je bij dertig graden tussen alle strandbedjes door te moeten manoeuvreren.’

Zijn mini-expedities verslavend?
Joanne: ‘Zeker. Zodra ik in ons tentje lig, voel ik me thuis. Vooral in de winter is het heel knus. Dan is het buiten koud en zitten wij grappen te maken, spelletjes te spelen en lekker te eten.’
Claar: ‘Zolang we het leuk vinden, blijven we op avontuur gaan. We kunnen zelfs nog op mini-expeditie met een rollator.’