Voor muzikant en fervent wandelaar Tim Knol zijn we op bekend terrein. Vorig jaar nog huurde hij hier in de buurt een caravan om van daaruit de prachtige Drentse hei te bewandelen. Ook kwam hij al eens in dit gebied met de door hem in coronatijd opgerichte Wandelclub; een initiatief waarmee hij muzikale wandelingen organiseert en waar inmiddels ook een magazine ‘De Wandelgang’ uit is ontstaan. We lopen een stuk van het Drenthepad, passeren Hunebed D53 en D54, terwijl Tim vertelt over hoe hij in 2019 het roer radicaal omgooide nadat de huisarts hem dringend aanraadde gezonder te gaan leven. Sindsdien meet zijn stappenteller gemiddeld 16.000 stappen per dag, ontlook zijn liefde voor de natuur en bezingt hij zijn veranderingen op zijn nieuwe album met de veelzeggende titel: ‘Lightyears better’.

We lopen een stuk van het Drenthepad.

Hoe zag jouw leven eruit voor 2019? 
‘Mijn leven bestond toen vooral uit optreden en bier drinken. Het muzikantenleven is een vrij onregelmatig bestaan, waarin ongezond eten en veel drinken er vaak bij horen. Bij mij liep dat uit de hand; ik woog op een gegeven moment 120 kilo en sleet mijn avonden in het café. Ik belandde bij de huisarts nadat ik tijdens een optreden op Zwarte Cross duizelig werd en geen gevoel in mijn pink meer had. Ik kreeg te horen dat het noodzakelijk was dat ik mijn levensstijl zou aanpassen. Concreet betekende dat: minder drinken, gezonder eten en vooral gaan bewegen, want dat laatste deed ik veel te weinig. Ik sportte niet, ik deed eigenlijk helemaal niks om mijn lichaam gezond te houden.’

Herinner je je eerste serieuze wandeling nog?
Tim grijnst; ‘Ja, zeker. Als ik aan iets nieuws begin, duik ik er gelijk helemaal in. Dus toen ik besloot te beginnen met wandelen om fitter te worden en af te vallen, ging ik naar zo’n veel te dure outdoorwinkel en liet ik me alles aansmeren. ‘Ik ga wandelen, wat heb ik nodig?’, vroeg ik de verkoopster. Nou, dat liet ze zich geen twee keer zeggen en ik ging de deur uit met een hele boel spullen: wandelschoenen, een rugzak, thermokleding, noem maar op. Dus tijdens mijn eerste wandeling, de blauwe route van elf kilometer door de Schoorlse duinen, liep ik in vol ornaat. Het enige wat ik niet bij me had, was water. En laat dat nou net het allerbelangrijkste zijn, vooral als het juli is en buiten 34 graden’, lacht hij. 

‘HET IS FIJN OM GEZOND EN FIT TE ZIJN’

Die eerste wandeling was op zijn zachtst gezegd geen doorslaand succes. De volgende dag had Tim koppijn, voelden zijn knieën beurs en zaten er blaren op zijn voeten. Maar hoe zwaar het ook was geweest, hij voelde op een of andere manier wel meteen dat hij iets te pakken had, iets belangrijks dat hij moest doorzetten. En zo geschiedde. Terwijl we met stevige tred door de uitgestrekte heide lopen, vertelt Tim tussen neus en lippen door dat hij behalve wandelen inmiddels ook aan hardlopen doet en nu aan het trainen is voor de halve marathon van Egmond; een stevig staaltje ploegen door het mulle zand. ‘Heerlijk afzien!’ noemt hij dat.

Wat heeft deze nieuwe levensstijl teweeggebracht in jouw leven?
‘Het klinkt een beetje zwaar misschien, maar ik ben gelukkiger. Ik beweeg veel energieker door het leven. Vroeger kostte een optreden mij heel veel energie; dan was ik na een show echt kapot. En nu speel ik met gemak twee shows op een dag en voel ik me na afloop prima. Daarnaast zorgt het lopen in de natuur voor rust; het is vaak nogal druk en chaotisch in mijn hoofd en tijdens lange wandelingen ontstaat er ruimte en soms spontaan een begin van een liedje. Ook ben ik me bewust geworden van de schoonheid van ons land. Nederland is zo belachelijk mooi. Heel zonde eigenlijk dat ik me daar eerder nooit zo bewust van was. Dit nieuwe bewustzijn heeft er ook voor gezorgd dat mijn vriendin en ik veel duurzamer zijn gaan leven, vlees eten we bijvoorbeeld bijna niet meer. Nu ik zo van de natuur geniet, wil ik ook mijn steentje bijdragen om er goed voor te zorgen’.

En lukt het een beetje om die gezonde levensstijl vol te houden?
‘Dat lukt heel aardig. Ik heb nu ervaren hoe fijn het is om me gezond en fit te voelen en dat wil ik niet opgeven. Dus ik let nog steeds op mijn voeding, eet weinig koolhydraten en ben matig met alcohol. In het begin heb ik een tijdje helemaal niet gedronken en nu af en toe weer. Maar als ik nu een paar biertjes drink, merk ik het de volgende dag meteen; hoe fitter je bent, hoe groter de kater. En dat is het me gewoon niet waard. Ook probeer ik het wandelen erin te houden, al is dat soms een uitdaging. Nu spelen we bijvoorbeeld veel. We zitten midden in een clubtour met het nieuwe album. Dat betekent dat ik veel onderweg ben en daardoor is het lastiger om een bepaalde routine te ontwikkelen. Ik moet het vaak toch een beetje van de spontane, vrije momenten hebben. Om die reden heb ik mijn wandelschoenen altijd bij me; ze liggen in de achterbak van mijn auto. Als ik dan ergens moet spelen, kijk ik van tevoren of daar een mooie plek om te lopen in de buurt is. Zo ga ik vaak voor een show nog een stuk wandelen.’

‘MIJN WANDELSCHOENEN LIGGEN ALTIJD IN DE ACHTERBAK VAN MIJN AUTO’

Behalve zijn wandelschoenen heeft Tim Knol nog iets anders altijd bij zich: zijn gitaar, die naast zijn schoenen in de achterbak ligt. Je bent een muzikant of je bent het niet. De gitaartas, die hij handig op zijn rug kan dragen, is volgeplakt met stickers van ‘De Wandelclub. Eropuit sinds 2020’. En als de wandeling erop zit, haalt hij z’n gitaar op verzoek nog even tevoorschijn. Een klein stukje dan. Even snel stemmen en dan zet Tim de titelsong van zijn nieuwe album in. ‘I was travelling at the speed of sound, but now I’m lightyears better. All these years to figure out, how to feel lightyears better’, klinkt het over de uitgestrekte Drentse heide. 

Interview: Nienke Pleysier Fotografie: Arjaan Hamel