Het wolkendek hangt ver onder mij, de ochtenddauw ligt als een deken over de bergtoppen gedrapeerd en de wind slaat op mijn koude oren. Indrukwekkende roofvogels razen over de paden en door de bodemloze ravijnen.

Ik ben hoog in de bergen op Madeira en maak mijn allermooiste hike ooit.

Mijn mooiste
(en zwaarste)
tocht ooit

Bij Kelsey (32) stroomt het hiken door haar aderen. Te voet gaat zij op zoek naar de mooiste plekken in Nederland en (ver) over de grens.

Zo ontdekte Kelsey wandelend het bijzondere verhaal achter de Stille Kern. En reisde ze naar Noorwegen  voor een paar magische hikes.

De top van Pico Ruivo lonkt: de hoogste bergtop van Madeira. Een overwinning op 1.862 meter hoogte heeft er niet eerder zo mooi uitgezien. Het uitzicht is subliem, de blosjes staan op mijn wangen, het witte gruis kleeft aan onze wandelschoenen. De handen zijn weer schoon, zenuwplasjes geloosd en onze magen gevuld.

Op naar beneden!

Via dezelfde paden langs diepe afgronden en dezelfde ‘stairway from hell’ moeten we in omgekeerde richting ook weer naar beneden.

Ik heb gelachen, gevreesd, gevloekt en geklauterd. Deze hike op Madeira is verreweg de mooiste hike die ik ooit heb gemaakt.

En de zwaarste.

Hoogste bergtop van Madeira

De omstreden stairway heeft mijn kuitspieren verzuurd, mijn handen trillen. De wind op ruim tweeduizend meter hoogte suist hier onheilspellend. Op het moment dat ik besluit mijn benen een moment van rust te bieden, kijk ik nietsvermoedend recht het ravijn in.

Dat had ik beter niet kunnen doen.

Kleine steentjes donderen als een lawine de diepte in, om nooit meer teruggezien te worden. De hoogtevrees gaat in mijn benen zitten: ik durf letterlijk geen stap meer te zetten. Mijn voeten voelen aan als blokken lood, kilo’s zwaarder dan een minuut geleden. Druppels angstzweet bouwen zich op in mijn handen, mijn knieën voelen als slappe rietjes.

Dit gaat niet goed.

Zittend op één van de onderste traptreden van deze vervloekte stairway kom ik na een paar minuten weer tot rust. Diep ademhalen helpt. Net als een paar bemoedigende woorden van mijn lieftallige wederhelft, dextro’s, cola en een goed belegde boterham.

En niet te vergeten: vooral niet naar beneden kijken.

Trillende handen, diepe afgronden

Niet lang na het begin van de tocht passeer je ‘Ninho da Manta’, vrij vertaald: het buizerdnest. Dit uitzichtpunt is als een nest op de bergtop, met 360 graden uitzicht over de vallei van Fajã da Nogueira. De perfecte plek om tijdens het broedseizoen freiras te zien: een zeldzame stormvogel die alleen hier op Madeira voorkomt.

Op donkere voorjaarsavonden kun je samen met een gids de freiras gaan spotten. Bereid je voor op het zien van schichtige witte schimmen, die onheilspellende geluiden maken, echoënd als hulpkreten door de valleien. Geen wonder dat de lokale inwoners vroeger dachten dat het de geesten van dolende herders waren.

De meest gevreesde hike

Van alle wandeltochten die je kunt maken op het Madeira, is de PR-1 zonder twijfel de meest gevreesde: veertien kilometer lang, met 850 hoogtemeters enkele reis stijgen, honderden - zo niet duizenden - traptreden langs bergkloven waar je U tegen zegt.

De route start op bijna tweeduizend meter hoogte, op de bergpiek van Pico do Arieiro. Het startpunt bij het radarstation met kenmerkende witte bol van ‘Estação de Radar n.° 4’ is bij helder weer van kilometers afstand te bewonderen. Het radarstation is onderdeel van het Portugese luchtverdedigingssysteem.

Een indrukwekkend startpunt. En dan moet de rest van de route nog volgen.

Naast duizelingwekkende hoogtepunten kent hiken op Madeira ook ‘dieptepunten’. Eén daarvan is wat mij betreft de ‘stairway to heaven’, die ik graag omdoop tot ‘stairway to hell’.

Steile treden van steen, urenlang klimmen en dalen langs smalle kloven en steile bergwanden, loodrechte afdalingen, klauteren door donkere tunneltjes en langs afgronden waar je spontaan hoogtevrees van krijgt.

Wandelpaden van amper een meter breed, aan beide kanten honderden meters diepe valleien, met tegemoetkomende wandelaars en slechts één ijzerdraad om je aan vast te houden. Of een wollen draad, daar waar het ‘sterke’ ijzerdraad het heeft begeven.

Je hebt er stalen zenuwen voor nodig. En bij voorkeur niet al te klamme zweethanden.

Hulpkreten door de vallei

Stairway to hell

Ponta de São Lourenço
De PR-8 over het schiereiland van ‘Ponta de São Lourenço’. Niet zwaar, wel uniek. Met kans op het zien van monniksrobben en beschermde vogelsoorten.

Levada das 25 Fontes
De PR-6 Levada das 25 Fontes. De naam zegt het al: een hike langs de ingenieuze  levada’s en 25 watervallen. De route leidt je via allerlei waterwegen, koeien op het wandelpad en gifgroene kikkers naar twee watervallen: de 100 meter hoge Risco-waterval en de watervallengroep van 25 Fontes. Hier bulderen met veel bombarie 25 watervallen verticaal langs een berghelling naar beneden.

Vereda do Areeiro
De PR-1 uit dit verhaal. Een dagtocht van bergpiek naar bergpiek, van Pico do Arieiro (1.818 m.) naar de hoogste piek van Madeira: Pico Ruivo (1.862 m.).

3 hikes op Madeira

Op wandelvakantie?

Naar boven