Ook ANWB-autoredacteur Frank Buma wordt er horendol van:  

‘Al bij 1 kilometer te hard piept ISA. Bij het ene merk harder dan bij het andere. Erg vervelend. Ik heb daarom soms het idee dat de beleidsbepalers zelf niet autorijden.  

Net als de EU wil ook de ANWB het aantal verkeersdoden terugdringen, maar ik betwijfel of dit de juiste manier is.’ 

De intelligente snelheidsassistent (ISA) is een typisch gevalletje: goed idee, slechte uitvoering. ISA wil namelijk dat je niet te hard rijdt, maar waarschuwt hiervoor regelmatig onterecht.  

‘Het idee achter ISA dragen we een warm hart toe,’ zegt ANWB-belangenbehartiger Harm Zeven. ‘Helaas gebeurt het soms dat de camera achter de voorruit de verkeerde maximumsnelheid detecteert en begint te piepen.

Irritant, en ook potentieel gevaarlijk. Door het gekmakende gepiep leggen veel automobilisten ISA het zwijgen op. Het systeem schiet dan z’n doel natuurlijk voorbij.’

Ook Buma is bekend met de keerzijde van AEB. ‘Incidenteel schrikt-ie van een slagboom en maakt-ie een noodstop bij een parkeergarage. Dan zit je hart wel in je keel, want dat gebeurt heel fel.   

Maar persoonlijk heb ik liever dat een auto een keer te veel ingrijpt dan een keer te weinig.  

Ik vind het systeem heel welkom: als jij afgeleid bent, is de auto dat niet.’ 

Harm Zeven: ‘De ANWB is groot voorstander van AEB. Het kan een fantastische laatste redmiddel zijn.’  

Toch plaatst de belangenbehartiger een belangrijke kanttekening. 

‘Er zijn ook ongelukken gebeurd omdat het systeem onnodig ingreep, bijvoorbeeld om een ‘botsing’ te voorkomen met een plastic tas. Dat mag simpelweg niet gebeuren. En zo zijn er meer systeemfoutjes die de fabrikanten zo snel mogelijk moeten oplossen.’

Voor zulke gevallen is er Autonomous Emergency Braking (AEB). Dit noodremsysteem detecteert met radars en sensoren niet alleen het gevaar, maar grijpt ook in als je de waarschuwingen negeert.

Achter het stuur zie je het gevaar soms te laat of zelfs helemaal niet. Bijvoorbeeld als een kind plots de weg opschiet. Of een overstekend hert verschrikt je koplampen inkijkt.

Rijstrookondersteuning bestaat uit verschillende systemen met hetzelfde doel: jou helpen om op je eigen rijbaan te blijven. 

Volgens ANWB-belangenbehartiger Harm Zeven verschilt de kwaliteit hiervan enorm per auto: 

‘Bij duurdere merken die deze systemen al jaren hebben, werkt het over het algemeen best goed.  

Alleen: het zou perfect moeten werken, een autoleven lang. Er zitten ook merken tussen die spitsstroken niet begrijpen. En die een corrigerend rukje aan je stuur geven als je de uitvoegstrook in een bocht naar links passeert. Het systeem vindt soms dat je te dichtbij de lijn komt. 

Niet fijn, zeker niet als je met een caravan achter je auto rijdt.' 

Frank Buma is positiever gestemd. ‘Rijstrookondersteuning heeft wel iets sympathieks en het kan ellende voorkomen. Bij sommige merken is het een beetje touwtrekken om de macht over het stuur.  

Tesla doet het bijvoorbeeld nogal vinnig.

Maar over het algemeen wen je er wel aan.’ 

Toch vindt onze autoredacteur het in de basis een goed systeem. ‘Veel automobilisten overschatten hun eigen kunnen als ze vermoeid raken.  

Dat zo’n systeem je laat weten dat je niet meer scherp bent – bijvoorbeeld door een icoontje van een kopje koffie te tonen – is dan een welkom duwtje in de rug.’ 

Je zit vermoeid achter het stuur en reageert daardoor trager. Of je bent afgeleid, omdat je bezig bent met je navigatiesysteem.  

Gevolg: je bent minder alert en een ongeluk ligt op de loer.

Dan is een waarschuwing om je wakker te schudden gewenst, vindt Zeven. ‘Wel kan de uitvoering beter. Bij sommige auto’s gaat het systeem al af als je opzij kijkt of even anders gaat zitten.’ 

Buma heeft dezelfde ervaringen. ‘Vooral bij Toyota’s is dit systeem erg agressief. Als je naar je infotainmentsysteem kijkt, krijg je al een berisping.  

En ook als je met één hand aan het stuur zit, gaat-ie gelijk in de paniekstand.  

Dat moet echt beter.’